Levensverhaal van een bezoeker

“De Bres was voor mij in een moeilijke periode een plek waar ik kon uitrusten, op een gewone stoel kon zitten. Hier zag ik de mogelijkheid om weer bezig te zijn met de gitaar en dat vond ik prettig. Mijn ervaring en mening is dat iedereen in De Bres als mens behandeld wordt. Na een lange, moeilijke periode kon ik me hier weer goed gaan voelen.

Jeugd
Ik werd 50 jaar geleden geboren in een Zuid-Amerikaans land als jongste uit een gezin van vijf. Er was geen gelukkige gezinssituatie, mijn vader had losse handjes en mijn moeder vluchtte in de alcohol. Vanaf mijn 7e jaar moest ik werken in de staalfabriek waar mijn vader de baas was, het was een hard bestaan. Toen ik 16 was woonde ik al alleen, daarvoor heb ik een paar maanden op straat moeten slapen. Gelukkig bekeerde mijn moeder zich later tot het christendom. Dit betekende voor haar een nieuw begin en ze leeft nu vrij van verslavingen. Mijn moeder ging werken voor een christelijke organisatie en daar kwam ik geregeld. Ze hielpen de kinderen die op straat leefden en dus ging ik ook meehelpen.  

Huwelijk                                                                                                                      
Op deze manier ontmoette ik mijn vriendin, die uit Nederland kwam. Er kwamen namelijk veel mensen vanuit verschillende landen om te helpen bij de organisatie. Na een tijdje heen en weer gereisd te hebben besloten we een leven op te bouwen in Nederland en heb ik kennis gemaakt met Nederland en haar cultuur. Helaas is er na jaren, door verschil van mening over voornamelijk religie, een einde gekomen aan onze relatie.   
Ik moet er wel bij zeggen dat het woord “cultuur” voor mij een andere betekenis heeft dan voor anderen. Voor mij valt cultuur buiten de kleuren van gewoonten en klimaat en wordt het bepaald door een positieve of negatieve politieke panorama.                  

Nergens meer thuis                                                                                        
Verloren in de wereld van kennis, vooral in taal en muziek, voelde ik mij een zigeuner op de wereld. Ik ben altijd blijven werken. In Nederland heb ik veel uitzendwerk verricht en heb een aantal cursussen gevolgd. Maar daarnaast ben ik ook altijd blijven werken, leren en vooral groeien in de muziek.
Helaas maak je in het leven vaak bepaalde keuzes die je op het verkeerde pad doen terechtkomen en waardoor je in situaties belandt waar je liever niet had willen zijn. Ik noem dit “het leven”, maar dat is achteraf makkelijk praten.

Problemen                                                                                                                  
Ik zou willen dat ik een bepaald “iets” zou kunnen noemen waar ik in een specifiek moment “probleem”  kon onderscheiden van de rest. Maar sommigen van ons leven letterlijk vaak in “het probleem”. Dit betekent ook dat sommige problemen groter zijn dan andere. Het kunnen onderscheiden van de omvang per probleem geeft vaak al verlichting.                                                                                                           

De Herberg                                                                                                                      
In oktober 2016 kwam ik terug uit het buitenland waar ik, in een tijdsbestek  van 6 jaar, met mijn laatste relatie iets serieus probeerde op te bouwen. Jammer genoeg blijven we mensen en dit betekent ook vaak streven naar verschillende doelen.  
Zonder geld en in de war ben ik toen bij De Herberg aangekomen. Dit is de plek waar je tijdelijk kunt verblijven in Zwolle en waar vanuit je een nieuw bestaan kunt proberen op te bouwen als Zwollenaar.
In De Herberg moet je met veel mensen een beperkte ruimte delen. Eén van de grootste problemen in De Herberg is dat de meeste mensen die daar verblijven veel problemen met zich meedragen en dat biedt ruimte voor botsingen, conflicten en ruzies. De kans om in aanraking te komen met politie is hier  veel groter dan normaal, ook omdat je daar wordt behandeld als iemand die minder rechten heeft dan een ander. Ik heb 8,5 maand bij De Herberg gewoond en ik kan wel zeggen dat deze ervaring voor mij één van de moeilijkste in mijn leven is geweest.
De positieve kant van De Herberg is dat je er weer discipline opbouwt. Ik sta nu nog steeds iedere ochtend vroeg en moeiteloos op om iets te maken van elke dag!

Toekomst                                                                                                                   
Door mijn situatie heb ik kennis gemaakt met het workcentre van 50/50, een onderdeel van het Leger des Heils. Hier voel ik mij weer nuttig en vanuit hier kan ik weer een sociaal bestaan opbouwen. Ik kan goed tekenen en dat wordt hier gewaardeerd. Daarnaast ben ik weer bezig met mijn muziek projecten. Ik leef nu met de dag en werk hard om beter te worden als mens en dit te mogen delen in deze goede, tolerante maatschappij genaamd Nederland.                                                                                                               

Levensmotto                                                                                                               
Respect voor en luisteren naar elkaar. Together we’re one.”